شنبه ۶ شهریور ۱۳۸۹

خوشبختانه انسان محسوب شده ام

و باز امشب غمی دیگر و سکوتی دیگر غمی جانکاه و سکوتی اجباری چه دلنشین میشود وقتی امیدت

به انسانهای اطرافت باشدو زمان نیاز تنها یاورت خلوت و سکوت و پتک صدای ثانیه ها باشد.

غمگین تر از همیشه میگذرد باز این لحظات زندگی و انتظار روزهای خوشی درمان آن.ولی نمیدانم به چه چیزی و زمانی روزهای خوشی گویند چون با وجود آنکه چند سالیست به انتظار آنیم و هنوز هیچ خبری نیست.بقول معروف او سواره وما....

به هر حال انسان چوب اشتباهات خودش را میخورد و من نیز در اینت مورد خوشبختانه انسان محسوب شده ام

نوشته شده توسط مصطفی نجفی در 0:12 |  لینک ثابت   •