اختلال اوتيستيك

اختلال اوتيستيك (از نظر تاريخ اختلال اوتيسم شيرخوارگي اوتيسم كودكي، يا سندرم كانر ناميده مي شود) با نابهنجاري تعامل اجتماعي، تأخير يا انحراف در مهارت هاي ارتباطي و مخزن محدود فعاليت ها و علائق مشخص است.

همه گيري شناسي

شيوع: اختلال اوتيستيك تصور مي شود در 5 در 000/10 كودكان روي مي دهد (05/0 درصد) گزارش هاي ميزان شيوع بين 2 تا 20 در 000/10 متفاوت بوده اند. طبق تعريف، شروع اختلال اوتيستيك قبل از 3 سالگي است. هرچند در بعضي موارد، تشخيص آن در سنيني بسيار بالاتر صورت مي گيرد.

علل روان پويايي و خانوادگي

كودكان مبتلا به اوتيسم، نظير كودكان مبتلا به اختلالات ديگر، ممكن است به عوامل استرس زاي رواني – اجتماعي از جمله ناهماهنگي خانوادگي، تولد خواهر يا برادر، يا نقل مكان خانواده با تشديد علائم پاسخ دهند.

خصوصيات جسمي

كودكان مبتلا به اختلال اوتيستيك غالباً بچه هائي جذاب به نظر مي رسند و در نگاه نخست نشانه هاي جسمي حاكي از اختلال اوتيسم نشان نمي دهند. اين كودكان ميزان هاي بالاي نابهنجاري هاي جسمي كوچك، نظير بدشكلي گوش دارند.

تخريب كيفي در تعامل اجتماعي

تمام كودكان اوتيستيك از رسيدن به وابستگي معمول نسبت به پدر و مادر و ساير افراد ناتوان هستند. در شيرخوارگي، بسياري از آن ها از لبخند اجتماعي و حالت انتظار براي درآغوش گرفته شدن به وسيلة يك شخص بالغ محروم هستند. تماس چشمي غيرعادي از يافته هاي شايع در آن ها است. رشد اجتماعي كودكان اوتيستيك با فقدان رفتار پيوستگي و ناتواني نسبتاً زودرس در ايجاد رابطه مختص به يك فرد مشخص است. غالباً به نظر مي رسد كه اين كودكان قادر به شناخت يا تفكيك مهمترين افراد زندگي خود مثل پدر و مادر، خواهر و برادر يا معلم نيز نيستند، و ممكن است به هنگام تنها ماندن در يك محيط ناآشنا و با افراد غريبه اضطراب جدائي احساس نكنند. يا رسيدن به سن مدرسه، كناره گيري كودكان اوتيستيك ممكن است كاهش يافته يا چندان آشكار نباشد، بخصوص در كودكاني كه عملكرد نسبتاً بهتري داشته اند. در عوض ممكن است ناتواني آن ها براي بازي و برقراري دوستي، نامتناسب و دست و پا چلفتي بودن از نظر اجتماعي، و بخصوص ناتواني براي پيدا كردن احساس همدلي آشكار گردد.

اختلالات مكالمه و زبان

برعكس كودكان طبيعي يا عقب مانده ذهني، كودكان اوتيستيك، در قسمت سر هم آوردن جملات با معني دچار اشكال قابل ملاحظه هستند.

رفتارهاي كليشه اي

اين بچه ها اسباب بازي ها و اشياء را به گونه اي غير از آنچه انتظار مي رود، دستكاري مي كنند. 

بيماري هاي جسمي تداخل كننده

در خردسالان اوتيستيك به گروه ميزان بروز عفونت هاي قسمت فوقاني دستگاه تنفسي، آروغ زدن زياد، حملات تشنجي مربوط به تب، يبوست، و شلي حركات روده بيشتر است.